Na de zeebeving

Altijd steekt ergens
nog wel een hand uit
Uit dakriet, waarvan een rest
bijeen ligt op de grond

of omhoog uit een oppervlakte
van niet meer van elkaar
te onderscheiden lichamen
in een donkere loods

De zes ramen die uitgeven
op een zonnige dag
werpen een rembrandtesk licht
over de geschakeerde, vaag

vleeskleurige bodem
waaruit die ene hand omhoog
steekt - als een monument
voor het moment van overgave

De meesten zijn in zweefhouding
gestorven en zullen ook, als
vliegende in zwermen bij elkaar
worden ondergebracht in de aarde

2005, Proeven van Moord

Door dichteres Elly de Waard

Dit gedicht publiceren wij naar aanleiding van de narigheid in Japan. Meer werk van Elly op http://ellydewaard.blogspot.com